ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟΣ;

Παιδοψυχίατρος είναι ο ιατρός που μετά την εξαετή βασική φοίτηση του στην ιατρική σχολή, ειδικεύεται στην Ψυχιατρική Παιδιών-Εφήβων. Αυτή η εξειδίκευση στην Παιδοψυχιατρική έχει διάρκεια τεσσεράμισι χρόνια και περιλαμβάνει έξι μήνες Κλινική Νευρολογία,δεκαοχτώ μήνες Κλινική Ψυχιατρική Ενηλίκων και δυομιση χρόνια Ψυχιατρική Παιδιών-Εφήβων.

Κατα την διάρκεια της ειδίκευσης ο ιατρός αποκτάει εμπειρία σε ειδικά σχολεία και κέντρα με παιδιά με πνευματικές, ψυχικές και σωματικές δυσκολίες, σε εταιρείες προστασίας ανηλίκων, δικαστήρια ανηλίκων, σε αναμορφωτήρια, ορφανοτροφεία και σε άλλα ειδικά ιδρύματα για παιδιά. Όλες αυτές οι δομές έχουν πάρει επίσημη έγκριση από το Υπουργείο Υγείας και την Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος για την εκπαίδευση των ιατρών.

Έτσι ο Παιδοψυχίατρος είναι σε θέση να αντιληφθεί εκτός από την ψυχιατρική, οποιαδήποτε άλλη διαταραχή συμβαίνει στο παιδί ή στον έφηβο (νευρολογική,παιδιατρική κ.α.) και να τον παραπέμψει στον ιατρό αντίστοιχης ειδικότητας.

Κάνει εκτίμηση, διάγνωση και θεραπεία σε παιδιά και εφήβους με δυσκολίες στη συμπεριφορά, το συναίσθημα και την ανάπτυξη ή με ψυχιατρικές διαταραχές. Για το σκοπό αυτό ο παιδοψυχίατρος συνεργάζεται τόσο με τα ίδια τα παιδιά όσο και με τις οικογένειές τους. Αν κριθεί απαραίτητο θα ζητήσει επιπλέον εξετάσεις (αιματολογικές,βιοχημικές κ.α.).

Μπορεί κατα περίπτωση να χρειαστεί η συνεργασία με άλλους επαγγελματίες γενικής ψυχικής υγείας και ειδικής αγωγής (ιατρούς άλλων ειδικοτήτων, ψυχολόγους, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς) με σχολεία και εκπαιδευτικούς. Αυτή η συνεργασία θα βοηθήσει τόσο κατα τη διάγνωση όσο και για το θεραπευτικό πρόγραμμα το οποίο καθορίζεται από τον ίδιο.

Από την άλλη πλευρά ο ψυχολόγος δεν είναι ιατρός, δεν έχει την επιστημονική κατάρτιση της ανθρώπινης ανατομίας με αποτέλεσμα να μην έχει το δικαίωμα της διάγνωσης και της επιλογής του θεραπευτικού σχήματος. Επίσης θα πρέπει να έχει κάνει επιπλέον πανεπιστημιακή εκπαίδευση για να ορισθεί ως ψυχοθεραπευτής ή παιδοψυχολόγος. Ο ψυχολόγος συμβάλλει στην αξιολόγηση του νοητικού επιπέδου του παιδιού-εφήβου και της ψυχολογικής τους λειτουργίας με την βοήθεια ειδικών δοκιμασιών αφού όμως αυτά κριθούν απαραίτητα και ζητηθούν από τον παιδοψυχίατρο.

Ακόμη ο παιδοψυχίατρος συμμετέχει στην αντιμετώπιση ζητημάτων κηδεμονίας, δικαιώματος επιμέλειας και ζητημάτων παιδικής κακοποίησης. Παρέχει υπηρεσίες ώς πραγματογνώμονας ή τεχνικός σύμβουλος σε δικαστήρια και πραγματοποιεί εκτιμήσεις για τη συγκέντρωση στοιχείων που χρησιμοποιούνται από κοινωνικές υπηρεσίες και δικαστήρια.

Επίσης παρέχει συμβουλές και υποστήριξη σε γονείς που δυσκολεύονται να ασκήσουν τον ρόλο τους και υποστηρίζει την ψυχική υγεία και την εξέλιξη του παιδιού από τη γέννηση μέχρι την ενηλικίωσή του.

Διαταραχές

Οι διαταραχές που διαγιγνώσκονται, αντιμετωπίζονται και παρακολουθούνται από τον ψυχίατρο Παιδιών-Εφήβων είναι οι παρακάτω:

  • Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (αυτισμός, σύνδρομο Asperger, σύνδρομο Rett, αποδιοργανωτική διαταραχή της παιδικής ηλικίας).
  • Αναπτυξιακές διαταραχές της ομιλίας, της γλώσσας ή της κινητικής λειτουργίας.
  • Νοητική Υστέρηση.
  • Μαθησιακές δυσκολίες.
  • Διαταραχές ελλειματικής προσοχής και διάσπασης/υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ).
  • Διαταραχές διαγωγής.
  • Σχολική άρνηση.
  • Συναισθηματικές διαταραχές.
  • Διαταραχές διατροφής στην βρεφική-νηπιακή ηλικία.
  • Ενούρηση-εγκόπριση.
  • Διαταραχές τικς.
  • Νευρογενής Ανορεξία-Βουλιμία.
  • Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
  • Φοβίες,άγχος,κρίσεις πανικού.
  • Αυτοκτονική ή αυτοτραυματική συμπεριφορά.
  • Διαταραχές ύπνου.
  • Εφηβική παραπτωματικότητα και αντικοινωνική συμπεριφορά.
  • Σεξουαλική κακοποίηση-παραμέληση.
  • Διαταραχές ταυτότητας-φύλου.
  • Ψυχοσωματικές διαταραχές.
  • Διαζύγιο.
  • Υιοθεσία.
  • Πένθος.
  • Διαταραχές εξαιτίας οργανικών καταστάσεων (νεανικός διαβήτης, επιληψία, αναπηρίες, κακοήθεις ασθένειες κ.α.).
  • Διαταραχές ψυχικής λειτουργίας στην εφηβεία-Ψυχώσεις.
  • Παιδικές ψυχώσεις.
  • Δυσκολίες συμπεριφοράς.
  • Μειωμένη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
  • Δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων.
  • Επιλεκτική αλαλία.
  • Δυσκολίες σε προσαρμογή νέου περιβάλλοντος.
  • Εθισμός στο διαδίκτυο.