"Όλα τα παιδιά ακολουθούν μια τυπική πορεία της ανάπτυξης. Σε περίπτωση που δεν καταφέρουν να προσαρμοστούν αποτελεσματικά στο κάθε αναπτυξιακό στάδιο τότε ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ψυχοκοινωνικά προβλήματα."
(Kellam,1990)
"Τρείς μεταβατικοί περίοδοι έχουν αναγνωριστεί ως κρίσιμες: α) η ηλικία των 18 έως 24 μηνών, κατα την οποία τα παιδιά αρχίζουν να αυτονομούνται στον κινητικό τομέα και να κατακτούν την χρήση της γλώσσας, β) η ηλικία των 5 έως 6 ετών περίπου, η οποία σχετίζεται με σημαντικά επιτεύγματα στη γνωστική ανάπτυξη, γ) η εφηβεία κατα την διάρκεια της οποίας αυξάνονται σημαντικά οι σεξουαλικές ορμόνες,αλλάζουν δραματικά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και εκδηλώνεται η ανάγκη προετοιμασίας για το ρόλο του ενήλικα."
(Achenbach 1990,Piaget 1983, Κάκουρος 1997).
"Διάφοροι παράγοντες,όπως η ιδιοσυγκρασία του παιδιού,ο τρόπος της διαπαιδαγώγησής του από τους γονείς του,η επίδραση του σχολείου και η ποιότητα της σχέσης του με τους συνομηλίκους του,μπορεί να διευκολύνουν ή να δυσχεράνουν τη φυσιολογική αναπτυξιακή διαδικασία κατα τα πρώτα χρόνια της ζωής του."
(Ψυχοπαθολογία Παιδιών και Εφήβων, Κάκουρος, Μανιαδάκη).